Historie 3D-printen
3D-printen begon in de jaren '80 met de uitvinding van stereolithografie (SLA) door Chuck Hull. Dit proces gebruikte lagen vloeibare kunststof die werden uitgehard met UV-licht om 3D-objecten te maken.
In de daaropvolgende jaren werden andere technologieën ontwikkeld, zoals Fused Deposition Modeling (FDM) en Selective Laser Sintering (SLS), die verschillende materialen gebruikten.
Tegenwoordig worden 3D-printers gebruikt in industrieën zoals ontwerp, gezondheidszorg en productie, waardoor de manier waarop we dingen maken en ontwerpen wordt veranderd.
Hoe werkt 3D-printen?
3D-printen is een proces waarbij digitale ontwerpen worden omgezet in fysieke objecten door ze laag voor laag op te bouwen.
Een 3D-model wordt gesliced in dunne lagen, waarna een 3D-printer materiaal zoals plastic, metaal of hars gebruikt om elk van deze lagen te creëren.
Na het opbouwen van alle lagen wordt het object gekoeld of uitgehard, en indien nodig worden ondersteunende structuren verwijderd. Dit resulteert in afgewerkte 3D-geprinte objecten die variëren van prototypes tot eindproducten.
Filament
Filament is een veelgebruikt materiaal bij 3D-printen, met name in Fused Deposition Modeling (FDM) printers. Het is een dunne draad, meestal gemaakt van kunststof, die wordt verwarmd en geëxtrudeerd door de printkop van de 3D-printer om lagen van het object op te bouwen. Er zijn verschillende soorten filament beschikbaar, elk met unieke eigenschappen.
De keuze van het filament hangt af van het beoogde gebruik, de gewenste eigenschappen van het object en de mogelijkheden van de 3D-printer.
DV3D werkt voornamelijk met PLA
PLA (Polylactic Acid) is:
- Een biologisch afbreekbaar en milieuvriendelijk filament
- Het is gemakkelijk te printen.
- Het heeft een lage smelttemperatuur, wat gunstig is voor beginnende gebruikers.
- Het is minder hittebestendig dan sommige andere materialen.